محمود نظری، کارتونیست، کاریکاتوریست و تصویرگر، متولد۱۳۶۰ همدان و فارغ التحصیل رشته گرافیک است. نظری از جمله کارتونیست هایی است که تاکنون موفق به کسب جوایز بسیار و مختلفی ازجشنواره های داخلی و خارجی شده است که از آخرین های این جوایز می توان به کسب جایزه ی برتر از نهمین دوسالانه کاریکاتور «جیازینگ» چین ۲۰۱۹ و جایزه ویژه هیأت داوران از هشتمین جشنواره بین المللی «زیتون» قبرس ۲۰۱۹ اشاره کرد.
همکاری با نشریات محتلف و حضور درهیأت داوران بیش از 20 جشنواره داخلی و بین المللی از دیگر سوایق او است.وی چندین فیلم کوتاه انیمیشن هم ساخته است و چند جایزه ملی هم دراین زمینه گرفته است. بهمن ماه گذشته نیز مدرک مربیگری فوتبال c آسیا را دریافت کرده است.
محمود نظری در سال 1399 هم چند جایزه داخلی و خارجی شامل : مقام اول ششمین جشنواره سراسری کاریکاتور شهر+ من اراک، جشنواره شایعه و کرونا، جشنواره کارا و همین طور دو جایزه ویژه داوران و مقام دوم جشنواره بین المللی دن کیشوت آلمان را کسب کرد.
محمود نظری به تازگی برنده جایزه دوم (۳۵۰۰دلاری) سی و هفتمین دوره مسابقه بین المللی کاریکاتور آیدین دوغان ترکیه، که معتبرترین فستیوال جهان و به تعبیر رسانه های ترکیه اُسکارِ کاریکاتور به حساب می آید، شده است. با وی به همین بهانه و همچنین سایر موفقیت هایش در سال گذشته گفتگویی اختصاصی انجام داده ایم که می خوانید.
لطفا کمی از جایزه دوم (۳۵۰۰دلاری) سی و هفتمین دوره جشنواره بین المللی آیدین دوغان ترکیه و اثری که از شما در این جشنواره برنده شده بگوئید ؟
موضوع مهاجرت یکی از مسائل مهم این روزهای جهان ماست. کسانی که شاید در جستجوی آینده و زندگی بهتر از خانه خود دل می کنند و به مقصدی می روند که به آنجا تعلق ندارند؛ در بسیاری موارد آینده ای مبهم در انتظار آنان است . من در این اثر به طور توأمان به سختی ها و رنج سفر و مقصد نامعلوم مهاجرت ها اشاره کردم. سفری همچون یک پاکت نامه ی بدون مقصد ...
ایده استفاده از پاکت و نامه را با چه تمهید واستدلالی برای این موضوع انتخاب کردید؟
پاکت نامه ی بدون گیرنده برای من سمبل نا امیدی و بیهودگی است ، آخرین تلاش هایی که انسان برای تغییر شرایط انجام می دهد . نامه ای که شاید به جایی برسد و اتفاقی که شاید بیفتد.
سال 99 هم خیلی خوب درخشیدید و تقریبا در هر جشنواره ای که در زمینه کارتون برگزار شده ، صاحب رتبه های برتر شدید.
خدارا شکر سال بدی نبود اما قطعا راضی نبودم و با توجه به کارهایی که انجام دادم انتظارات بیشتری داشتم. تمرکز اصلی من کار برای جشنواره ها است و موضوعاتی که زمینه کار بیشتری داشته باشند جذاب تر هستند و زمان بیشتری صرف خلق اثر برای آنها می کنم. البته در مورد جوایزی که گفتید بیشترجنبه ی آماری و کمی داشت و جوایز چندان با کیفیتی نبودند ، همانطور که گفتم انتظار بیشتری داشتم !
لطفا در باره این آثارتان که برنده جایزه شدند توضیح مختصری بدهید؟
این اثر ، که در جشنواره شهر هوشمند جایزه گرفت، موضوع اش تفکیک زباله در مبدأ است که یکی از محورهای موضوعی تفکیک زباله بود و من در خصوص آن به این ایده رسیدم.
این اثرهم ، مقام سوم جشنواره سراسری کاریکاتور کبوتر زرین که آبان ۹۹ با موضوع نقش پست در دوران کرونا در تهران برگزار شد را به دست آورد.
در این اثر ، با استفاده از داستان شنل قرمزی به این موضوع اشاره کردم که در خانه ماندن و استفاده از خدمات پست می‌تواند به ایمنی و امنیت ما در دوران کرونا کمک کند.
در این اثر هم که برنده جایزه مسابقه کرونا و شایعه شد، به موضوع شایعه پردازی در خصوص کرونا پرداخته ام.
کرونا به همان اندازه که به صورت فیزیکی ممکن است برای ما خطرآفرین باشد می‌تواند از نظر روحی هم روی ما تأثیر بگذارد. پس به همان اندازه که مواظب نفوذ ویروس هستیم، باید مواظب شایعات و آسیب های روحی هم باشیم .
این اثر هم ، مقام اول ششمین جشنواره سراسری کاریکاتور شهر+من اراک که بهمن 1399 در اراک برگزار شد را کسب کرد.
در باره آن هم باید بگویم که نزدن ماسک می‌تواند جان خیلی ها را به خطر بیندازد، بیشتر از همه جان خودمان! پس ماسک نزدن می‌تواند مثل عمل یک تروریست انتحاری باشد که هم به دیگران و هم به خودش آسیب می زند!
اثر برنده جایزه ی دوم نخستین جشنواره سراسری کارا/ تهران/بهمن ماه ۱۳۹۹
از فعالیت های دیگری که انجام دادید و یا در حال و شرف انجام آن هستید هم کمی بگوئید
سال گذشته سال عجیبی بود و سایه ای که کرونا بر جهان انداخت همه امور را متحول کرد. در مورد فعالیت و کار من نیز همین وضعیت حاکم بود. بسیاری از رویدادها و اتفاقات فرهنگی و هنری تعطیل یا محدود شد. حتی در زمینه ورزش فوتبال هم، که من فعالیت می کنم، محدودیت های گسترده باعث تعطیلی کار ما شد و عملا جز شرکت در جشنواره های محدود ، کار چندان مهمی قابل انجام نبود.
قصد داشتم در زمینه آموزش هم کارهایی انجام دهم که متأسفانه به خاطر نبود شرایط مناسب محقق نشد. امیدوارم امسال اوضاع به گونه ای پیش برود که همگی بتوانیم به اهداف مان نزدیک تر شویم.
ولی فرصت خوب و البته پر دست آوردی برای تان فرآهم شده که بیشتر روی کارتون تمرکز کنید؟
شاید زمان بیشتری برای کار کردن بدست آمده باشد اما این را هم باید در نظر داشت که فشارهای روحی برای ما که کارهای مان وابسته به فکر و ایده است، باعث کندی و سختی کار می شود.
سیر و سختی های رسیدن به فکر و ایده در کارتون را با توجه به تجربه هایی که اشاره کردید بیان کنید؟
شاید هرکس یک روش و شیوه ی خاص درایده یابی داشته باشد؛ یا روش های کلیشه ای و یا روش های شخصی. اما من در طول سال هایی که در این زمینه کار کردم، تجربه های زیادی بدست آوردم .یعنی ذهن من به خاطر تداوم و تکرار در پیدا کردن سوژه ها، همیشه درگیر و آماده ی ایده یابی است. نوع نگاه به اتفاقات پیرامونی، ساده نگذشتن از کنار حرف ها ، داشتن دید طنز و شوخ طبعی و... همه این عوامل ذهن مرا به سمت کشف و خلق موقعیت های جدید و تناقض های پیدا و پنهان در رفتار آدم ها می‌برد و همین ها، دستمایه ی خلق یک ایده کارتونی می شود.
آیا این شیوه شخصی ایده یابی و همین طورتکنیک هایی که به کار می گیری، فضاسازی هایی که ایحاد می کنی، رنگ آمیزی و استفاده از سایر شگردها و تمهیدهای هنر کارتون و کاریکاتور با توسل به روش های خاص خودتان ، شما را به سمت رسیدن به سبک وسیاق خاص خودتان سوق داده است ؟
معتقدم که بعد از حدود ۲۰ سال کار، هنوز سبک شخصی خاصی ندارم ، به این معنی که خودم را محدود و درگیر این مسئله نمی کنم ؛اینکه حتما به این شکل طراحی یا رنگ گذاری کنم چون اعتقاد دارم هماهنگی ایده و اجرا در کارتون بسیار مهم است و هر ایده ای ممکن است روش و اجرای خاص خودش را بخواهد. پس محدود شدن در چارچوب سبک می‌تواند خیلی از ایده ها را بُکشد ! من به نسبت توانایی ام در طراحی و رنگ، کار خودم را انجام می دهم ؛ نه بیشتر و نه کمتر. شاید مدت ها ذهنم درگیر این موضوع بود که به عنوان مثال، بینی کاراکترهایم این شکلی باشد و یا از فلان رنگ ها استفاده کنم و... که مربوط به یک دوره کاری در آثارم بود. ولی کم کم این حساسیت را کنار گذاشتم و سعی کردم به این نکته توجه کنم که من چه طور می توانم ایده را بهتر بیان کنم و راحت تر با مخاطب ارتباط برقرار کنم. اگر ما خودمان باشیم، سبک و سیاق شخصی کم کم شکل می گیرد. همان طور که الأن بسیاری از دوستان و همکارانم بارها به من گفته اند که کارهایت یک سبک خاص دارد! در حالی که خودم فکر می کنم هر کارم با دیگری متفاوت است !
کارهای تان بدون تعارف قابل توجه اند و به طور قطع، کیفیت کارهای تان باعث شده که این جشنواره ها با هیأت داوری های مختلف این میزان اهتمام و توجه به کارهای تان داشته اند؟
این نظر لطف شما است. ممنونم.
همان طور که اشاره کردید، شما ورزش فوتبال را هم به طور جدی دنبال می کنید و گویا اخیرا هم دوره مربیگری فوتبال آسیا را با موفقیت به پایان رسانده اید. خواستم کمی هم از این اتفاق و دغدغه های فوتبالی تان بگوئید. آیا با توجه به محدویت سنی این ورزش، قصد دارید به مربیگری فوتبال بپردازید یا هنوز فرصت ترقی در بازی را هم دارید؟
بله در اسفندماه سال گذشته، دوره مربیگری c آسیا را هم گذراندم . بازی کردن به صورت جدی که سال هاست برای من تمام شده چون سن و سال مان برای بازی حرفه ای بالا رفته است و بعد از مصدومیت و پارگی رباط صلیبی حتی بازی کردن تفریحی و تمرینی هم برایم سخت شده اما بازهم انجامش می دهم.اما در زمینه مربیگری قصد دارم پله پله وارد این مقوله شوم و اگرشرایط فراهم باشد، جدی تر دنبالش کنم چون همان قدر که کارتونیست هستم، بشدت فوتبالی هم هستم.
آیا به وجوه مشترکی میان فوتبال و کارتون با توجه به فعالیت وحضور جدی تان دراین دو عرصه رسیده اید؟
پیدا کردن وجهه طنز درهر موضوعی ممکن است و وجود دارد. فوتبال هم از این قضیه مستثنی نیست. به طورقطع، فوتبال هم ، با توجه به گستردگی و تاثیرگذاریش بر زندگی مردم، پر از سوژه و ایده است که در تعدادی از کارهایم به آنها پرداخته ام. فوتبال منبع الهام بزرگی است !
اشاره کردید که در زمینه آموزش هم قصد انجام کارهایی دارید. اگر شرایط مناسب ایجاد شود، چه فکرهایی دراین خصوص دارید ؟
ما در همدان هیچ مرکزی برای آموزش هنر کاریکاتور نداریم، در حالی که علاقمندان زیادی به فراگیری این هنر وجود دارد. کم کاری های نهادهایی مثل حوزه هنری و اداره ارشاد، باعث شده که فضای آموزش در شهر ما وجود نداشته باشد. به همین خاطر، به دنبال ایجاد فضایی هستم که در آن هنر کارتون و کاریکاتور به شکل صحیح و اصولی آموزش داده شود و انشاالله شاهد حضور نسل جدیدی از کاریکاتوریست‌های همدانی باشیم و اتفاقات خوبی را در این زمینه رقم بزنیم.
سال گذشته در کنار کسب موفقیت های بسیار در فستیوال های داخلی و خارجی، اقدام به برگزاری جشنواره زندگی، امید، کرونا همدان به عنوان دبیر کردید و داور جشنواره مجله کارتون بجنورد خراسان شمالی هم بودید. لطفا کمی هم از این اتفاقات بگوئید و ارزیابی تان از برگزاری این جشنواره ها و آثارشان چیست؟
زمانی که یک اتفاق مثل همین پاندمی کرونا اتفاق می افتد ، معمولا هنرمندان با خلق اثر در این زمینه به آن واکنش نشان می‌دهند. اداره ارشاد همدان هم با هدف گردآوری این آثار و نمایش متمرکز آنها اقدام به انتشار فراخوان کرد و همان آثاری که عرض کردم برای این جشنواره ارسال شد.
همین آثار برای جشنواره بین المللی ایران کارتون ارسال شده بود و باز، همین آثار برای جشنواره مجله کارتون ارسال شد! که ما در داوری دو جشنواره (بخصوص جشنواره همدان) سعی کردیم آثاری برگزیده شوند که در جشنواره های دیگر دیده نشده اند. اما هنرمند اثری خلق کرده و دوست دارد به هر فراخوانی که موضوعش مربوط است بفرستد. به نظرمن، هنرمند تقصیری ندارد که آلبوم سه چهارجشنواره شبیه به هم می شود ! ما برگزار کننده ها هستیم که باید راهی پیدا کنیم که این موازی کاری ها اتفاق نیفتد. من به عنوان دبیر در جشنواره همدان پیش بینی این اتفاق را کردم و در فراخوان موضوع امید به زندگی بعد از کرونا را محور اصلی قرار دادیم و تا حدودی سعی کردیم موضوع متفاوتی باشد اما باز هم ۹۰ درصد کارها تکراری بود. به نظرم تجمیع جشنواره ها در چنین موضوعاتی می تواندصورت بگیرد تا خروجی بهتری را شاهد باشیم.
صحبت خاصی دارید؟
صحبت خاصی جز همان تشکر های همیشگی نیست. ممنون از توجه شما و فرصتی که برای من فراهم کردید. و تشکر از زحمات تان در سایت معتبر ایران کارتون .
ممنون از وفتی که در احتیار ایران کارتون گذاشتید.برای تان آروزی موفقیت های بیشتری داریم.
در ادامه شماری از آثار محمود نظری می آید:
