داشتم به مناقشات خاورمیانه فکر میکردم و هزارتوی سد سازی در ایران و کسادی بازار کتاب و فراز و فرود سانسور و هزار تا موضوع دیگر که باسرکشی به فیسبوک مثل آبشار به ذهن می ریزد که یکهو برخوردم به صفحه یکی ازدوستان که گویابزرگ کهنسالی از فامیلشان ازدنیای فانی رخت بربسته بود ،آمدم بنویسم روحش شاد ،دیدم زبان مربوطه لاتین است .
تارفتم زبان رادرست کنم صفحه طرف پرکشید و پست های جدید یکی بعد ازدیگری از راه رسیدند .آنقدردر اقیانوس پست ها بالا و پایین رفتم تاآن پست فراری را یافتم .فی الفور نوشتم :روحش شاد ! ..
و کرکره فیسبوک را پایین دادم ،بسکه خسته شده بودم .داشتم یک فنجان چای میل میکردم که موبایل صدایش بلند شد ،افتادیم به حرف از هر قماش .دلش پر بود از این مباحث اخیر در مناقشات قومی و زبانی وو .......!.
بعد از مبالغی دیالوگ خداحافظی کردم ورفتم به فنجان چای آب جوش ببندم بلکه لبسوز بشود که دیدم پیامک امده :آقای عزیز ! کی روحش شاد؟! این عبارت چیه که تو پستت گذاشتی ؟...تازه دوزاری ام افتاد که آن "روحش شاد " ، مثل کفش های میرزا نوروز بازهم دررفته و آمده توی پست خودم !...
دوست همدانشکده ای ام حمیدجان پورافضل پای روحش شاد ،کامنت گذاشته بود :روانشم شاد .بر چشم بد لعنت ! ..
که دریافته بود لابد قصد شوخی داشتم که این پست معمایی را گذاشتم .
دست به کار شدم و با گرز دیلت افتادم به جان پستم و عبارت را پاک کردم ...فنجان چای سرد شده بود .لذا رفتم دنبال آبجوش ...!
اسماعیل عباسی
