چهل و پنجمین تک برگ هفتگی مجله ی کارتون
عباس ناصری : بیائید مستقیم برویم سر اصل مطلب. پیش‌تر در نوشتار “کودکان کار_تون” به پدر و مادرها در مورد ورود ناصحیح کودکان‌شان به دنیای کارتون اخطار داده بودم.
حال اینکه خانواده‌ها در ذوق و رویای هنرمند شدن فرزندشان چشم‌های خود را در برابر واقعیت کور کنند ایرادی به آنها نیست.
اینکه عده‌ای استاد‌نمـــا که در حد مربی هم نیستند؛ با توجه به ناآگاهی خانواده‌ها به دروغ و برای گرفتن پول‌های مفت برای فرزندان آنها رزومه سازی کنند و گواهی‌های واهی و بی‌هویت شرکت در جشنواره‌ها را بجای افتخار به این کودکان بدهند؛ حتی پا را فراتر گذاشته و گواهی شخصی چاپ کنند و آن را به جای رزومه قالب کنند هم، نمی‌توان کاری کرد. متاسفانه آنها فقط پول را می‌بینند و علاقه‌مندند عده‌ای کودک و خانواده، آنها را استاد خطاب کنند و پول به حساب آنها بریزند.
اما روی سخنم با دبیران و داوران جشنواره‌هاست. واقعا شما چرا؟؟؟ چند وقتی است نتایج جشنواره‌هایی که بخش کودک و نوجوان دارند را مرور می‌کنم. با چشم بسته می‌توان تشخیص داد؛ آثار راه یافته به جشنواره‌ها، با نام کودکانی که هنرجوی آنها هستند؛ کار کدام کارتونیست و از کدام کشور است که به این جشنواره‌ها ارسال می‌شوند. گاهی تا حدی که اگر اثر امضا نداشته باشد، با آثار خود کارتونیســــت هیچ فرقی ندارد. واقعا نمی‌بینید، تشخیص نمی‌دهید، نمی‌شناسید؟!
چرا با این انتخاب‌ها اجازه می‌دهید که عده‌ای این فساد را ترویج دهند و برای همه رویه‌ای معمول شود. در نتیجه روز به روز شاهد حضور افراد بیشتری با این نمونه آثار در جشنواره‌ها هستیم.
اگر از روی ناآگاهی و عدم شناخت آثار هنرمندان است، پس بهتر است شناخت خود را ارتقا دهید و اگر برای این است که شما هم افتخاری پوچ برای خود کسب کنید که شرکت‌کننده‌های کودک در جشنواره شما زیاد است که باید برای آن جشنواره متاسف شد.
این نوشتار و تمام آنچه می‌گویم از سر دلسوزی و برای روشنی آینده کارتون و کاریکاتور است. امیدوارم آنان که باید به خودشان بگیرند تا هنوز با اسم و نمونه کار آنها را رسوا نکرده‌ایم.
